Ακόμη δεν έφτασαν στην Ελλάδα, αλλά μόλις πήρα το πρώτο Bolivar Edicion Limitada στα χέρια μου δεν μπόρεσα να κρατηθώ!
Έχω πνιγεί τις τελευταίες μέρες και παραμέλησα λίγο το blog μου και απολογούμαι σε όσους μπαίνουν και ξαναμπαίνουν αναζητώντας καινούργιο post. Δεν θα ξανασυμβεί (μάλλον…χεχε), ούτε και σήμερα προλάβαινα να γράψω αλλά δεν γινόταν να μην μοιραστώ την εμπειρία μαζί σας.
Το πρωί ήρθαν στα χέρια μου τα ολοκαίνουργια Edicion Limitada του 2009. Στις επόμενες μέρες θα γράψω πιο αναλυτικά για αυτά, έπρεπε όμως να μοιραστώ τον ενθουσιασμό μου για ένα από αυτά…το πρώτο που κάπνισα λαίμαργα στο αυτοκίνητο, ένα λεπτό μόλις το πήρα! Περίμενα χρόνια να βγάλουν οι Κουβανοί Bolivar στην σειρά των Edicion Limitada και δικαιώθηκα μόλις τώρα, μια δεκαετία μετά την κυκλοφορία της πρώτης τους σειράς.
Τα Bolivar είναι παραδοσιακά τα πιο βαριά Αβάνας και ο χαρακτήρας τους ταιριάζει μοναδικά με τα στοιχεία των Edicion Limitada. Πριν ακόμη ξεπαρκάρω λοιπόν έκοψα προσεκτικά την μικρή πυραμίδα (petit belicoso) και το άναψα. Από την πρώτη ρουφηξιά το πούρο έδειξε τα δόντια του. Μαύρο πιπέρι, πικρή σοκολάτα και δέρμα εμφανίστηκαν στο στόμα με το «καλημέρα σας». Τράβηγμα άψογο, καπνός ισχυρός και πολύπλοκος. Ίσως το πιο δυνατό και πληθωρικό πούρο-σφηνάκι! Σαράντα λεπτά απολαυστικού καπνίσματος.
Οι γνώστες θα το εκτιμήσουν, οι αρχάριοι θα πέσουν ανάσκελα. Και όσοι, όπως εγώ, αρέσκονται στις πληθωρικές απολαύσεις απλά θα το ερωτευτούν. Στο επόμενο post, οι πιο ψύχραιμες εντυπώσεις μου για αυτό και τα άλλα δύο της παρέας των Edicion Limitada 2009.
