Τα πρώτα βήματα προς την απόλαυση

Μετά από μερικά post επικαιρότητας είπα να περάσουμε και στο κεφάλαιο know-how. Ορίστε λοιπόν μερικά πρώτα tips και "συμβουλές" για να απολαμβάνετε στο μάξιμουμ και να αποφεύγετε τις κακοτοπιές.

Βγαίνοντας για ψώνια
Αγοράζουμε πούρα μόνο από εμπόρους με κύρος, που εμπιστευόμαστε και συνεπώς είμαστε σίγουροι για τις πηγές τους, που διαθέτουν ποικιλία και βέβαια μεγάλο υγραντήρα ώστε να διατηρούν τα πούρα σε άριστες συνθήκες. Δεν χρειάζεται βέβαια να επισημάνω τους κινδύνους της αγοράς κουβανέζικων πούρων μέσω άσχετων, συνήθως ισπανικών websites ούτε –πολύ περισσότερο- της αγοράς πούρων από διάφορους «φίλους με άκρες στην Κούβα ή που έχουν γνωστούς πιλότους ή …». Μια ακόμη καλή και ασφαλής πηγή για αγορές είναι τα duty free ορισμένων αεροδρομίων (Κύπρος, Λίβανος, Ελβετία) και βέβαια τα Casa del Habano της Αβάνας αν φτάσετε μέχρι εκεί. Πάντως η Ελλάδα πλέον δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις τιμές των πούρων στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης.
Η σωστή επιλογή είναι το Α και το Ω της απόλαυσης
Το πούρο δεν είναι σαν το τσιγάρο, να έχουμε τη μάρκα μας και να μην αλλάζουμε. Κάθε καπνιστής πούρου αρέσκεται να δοκιμάζει γεύσεις, αρώματα, μεγέθη και γνωρίζει ότι υπάρχουν διαφορετικά πούρα κατάλληλά για την κάθε στιγμή.
Το πρώτο που πρέπει να αποφασίσει κανείς είναι η χώρα παραγωγής. Καλά πούρα δεν παράγει μόνο η Κούβα. Δομινικανή Δημοκρατία, Νικαράγουα και Ονδούρα είναι οι βασικές «εναλλακτικές» χώρες που πρέπει να γνωρίζετε. Τα πούρα από αυτές είναι κατά κανόνα πιο ελαφριά από τα κουβανέζικα, αν και τελευταία οι κορυφαίες τους μάρκες έχουν κυκλοφορήσει και σειρές με βαρύτερα πούρα ακολουθώντας την παγκόσμια τάση.
Αφού επιλέξετε χώρα, σειρά έχει η μάρκα και το μέγεθος. Εδώ ξεκινούν τα δύσκολα αφού οι επιλογές είναι πάρα πολλές και μόνο αν δοκιμάζετε συνέχεια και ενημερώνεστε θα μπορείτε να επιλέγετε με ευστοχία. Ακόμη και για το μέγεθος δεν αρκεί να αποφασίσετε τι σας ταιριάζει ή πόση διαθέσιμη ώρα έχετε. Βλέπετε, τα κουβανέζικα πούρα της ίδιας μάρκας μπορεί να διαφέρουν δραματικά σε ποιότητα από τύπο σε τύπο. Μια γενική κατεύθυνση είναι να επιλέγετε σχετικά χοντρά πούρα (robusto, belicoso) αν προτιμάτε την πληθωρικότητα και την ένταση. Αν πάλι δεν είστε έμπειροι καπνιστές αποφύγετε τα πολύ μεγάλα πούρα (Churchill, double corona) αφενός μπορεί να σας ζαλίσουν αφετέρου είναι αυτά που παρουσιάζουν πιο συχνά μικροπροβλήματα κατασκευής.
Ελέγχοντας την ποιότητα
Πριν λοιπόν αγοράσετε, ελέγξτε ότι τα πούρα δεν είναι ούτε ξερά, ούτε και πολύ υγρά. Πιάστε τα και διαπιστώστε ότι το wrapper, το εξωτερικό φύλλο καπνού, είναι μαλακό και –στην ιδανική περίπτωση- ελαιώδες.
Τα καλά πούρα είναι πάντα χειροποίητα. Ακόμη και τα καλύτερα όμως καμιά φορά παρουσιάζουν προβλήματα στο τύλιγμα. Το καλό είναι ότι τις περισσότερες φορές μπορείτε να το διαπιστώσετε ψηλαφώντας τα. Ένα σωστά τυλιγμένο πούρο δεν πρέπει να είναι χαλαρό γιατί τότε καίγεται εύκολα και υπερθερμαίνεται, δεν πρέπει όμως να είναι ούτε πολύ σφιχτό, ούτε και να έχει σκληρά σημεία γιατί τότε δεν θα τραβάει.
Αποθήκευση: καλό πούρο είναι το καλοσυντηρημένο πούρο.
Δεν είναι δυνατόν να καπνίζετε πούρα και να μην έχετε φροντίσει για την σωστή τους αποθήκευση. Τα πούρα χρειάζονται καταρχήν υγρασία, το ιδανικό είναι γύρω στο 70-72%, χρειάζονται όμως και σχετική δροσιά: γύρω στους 18-20ο C γιατί σε υψηλότερη θερμοκρασία ελλοχεύει ο κίνδυνος των cigar beetles^ πρόκειται για μικροσκοπικά λευκά σκουληκάκια που απολαμβάνουν να ανοίγουν τρύπες στα πούρα και να τα καταστρέφουν. Αν παρόλα αυτά διαπιστώσετε την ύπαρξη cigar beetles, πετάξτε τα κατεστραμμένα πούρα, καθαρίστε τον υγραντήρα και βάλτε κουτί και πούρα για δύο μέρες στο ψυγείο^ η ψύξη θα εξαφανίσει και τα beetles και τους … απογόνους τους.
Χρειάζεστε λοιπόν ένα humidor^ ο υγραντήρας δεν είναι τίποτε άλλο από ένα καλής ποιότητας ξύλινο –συνήθως- κουτί που κλείνει καλά και διαθέτει μια συσκευή ύγρανσης, ίσως και ένα υγρόμετρο. Όταν επιλέγετε υγραντήρα θα πρέπει να προσέξετε την κατασκευή του, να είναι συμπαγής, με βαρύ καπάκι ώστε να κλείνει ερμητικά. Καλό θα είναι επίσης να είναι επενδυμένος εσωτερικά με άοσμο, ισπανικό κέδρο που έχει τη δυνατότητα να απορροφά την πλεονάζουσα υγρασία (αλλά και να την αποδίδει στο περιβάλλον όταν χρειάζεται). Όλα αυτά όμως λίγη σημασία έχουν αν εσείς ξεχνάτε να γεμίζετε τη συσκευή ύγρανσης με αποσταγμένο νερό. Πάντως, πέρα από ότι λέει το υγρόμετρο (ειδικά τα αναλογικά έχουν μεγάλη πιθανότητα απόκλισης) να ξέρετε πάντα ότι δείκτης για τις συνθήκες που επικρατούν στο humidor σας είναι η κατάσταση των πούρων.
Κόψιμο: δεν έχει νόημα να ρουφάμε από ένα κλειστό σωλήνα
Όλα τα καλά χειροποίητα πούρα έχουν κλειστή την μία τους άκρη. Άρα για να τα απολαύσουμε θα πρέπει να τα κόψουμε. Ένα από τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά του πούρου είναι ότι καίγεται σε σχετικά χαμηλή θερμοκρασία κι έτσι ο καπνός του έχει μια αίσθηση «δροσιάς». Για να διαφυλάξουμε αυτό το προτέρημα θα πρέπει να εξασφαλίσουμε ένα ικανοποιητικό άνοιγμα ώστε ο καπνός να περνά αβίαστα. Ξεχάστε λοιπόν τα κομψά τρυπητήρια, αλλά και τους κόφτες που κόβουν σε σχήμα V^ ένα πρόσθετο πρόβλημα που δημιουργούν συχνά είναι ότι καθώς καπνίζουμε μαζεύεται νικοτίνη στην άκρη του πούρου με αποτέλεσμα αυτό να πικρίζει πολύ άσχημα. Καλύτεροι κόφτες είναι σαφώς οι γκιλοτίνες (ιδανικά με δύο λεπίδες) και τα ψαλίδια που όμως δύσκολα μεταφέρονται. Από εκεί και πέρα τα πάντα είναι στο χέρι σας, προσέξτε λοιπόν να μην πετσοκόψετε το πούρο σας. Κόψτε μια λεπτή φλύδα καπνού (γύρω στα 2mm) γιατί αλλιώς κινδυνεύετε να αρχίσει το πούρο να ξετυλίγεται καθώς η άκρη του wrapper καταλήγει στο σημείο που κόβετε.
Άναμμα
Ξεχάστε το προκαταβολικό ζέσταμα, πρόκειται για ανούσιο έως και επικίνδυνο για την ποιότητα του πούρου μύθου. Ξεχάστε ακόμη τον αγαπημένο σας Zippo ή οποιονδήποτε άλλον αναπτήρα βενζίνης, θα βρωμίσει το πούρο σας πετρέλαιο. Αποφύγετε ακόμη να ανάβετε με σπίρτο που μόλις άναψε, αφήστε το θειάφι να καεί πρώτα. Προτιμήστε μακριά σπίρτα (για να μην καίγονται τα δάχτυλά σας) ή κάποιον αναπτήρα αερίου. Οι καλύτεροι αναπτήρες για πούρο είναι αυτή με την διπλή, μεγάλη φλόγα που ανάβουν εύκολα ολόκληρη την επιφάνειά του. Ακόμη περισσότερο προτιμώ τους αναπτήρες τύπου torch (ξέρετε αυτούς που βγάζουν φλόγα τύπου-γκαζάκι), μπορώ να ελέγχω απόλυτα τη φλόγα τους που είναι σταθερή ακόμη και όταν φυσάει και είναι οι πιο βολικοί για να ξανανάψουμε κάποιο πούρο που έσβησε. Προσοχή όμως μην πλησιάζετε τη φλόγα πολύ κοντά στο πούρο μπορεί να το καρβουνιάσετε.
Ανάψτε ομοιόμορφα ολόκληρη την άκρη του πούρου και τραβήξτε δυο-τρεις κοφτές ρουφηξιές για να ανάψει καλά. Από εδώ και πέρα μην το «πλακώσετε στις γρήγορες» θα υπερθερμανθεί και θα χάσετε το 60% της απόλαυσης. Καπνίστε το αργά και νωχελικά, όπως του ταιριάζει. Αν σβήσει ανάψτε το ξανά πριν κρυώσει.